naar de fotogalerij

hier kun je onze reiseroute volgen

Arlie Beach

Na de laatste Update van onze webpage verlaten we Townsville reizen weer een stukje verder. Na een overnachting in Bowen rijden we door naar Airlie Beach, de springplank voor de “Withsunday” eilanden - een van de vele "must see's" in Australië. We hebben 2 nachte in Hamilton Eiland geboekt en vandaar uit gaan we dan het WithSunday eiland bezoeken. 

Wij gaan ook weer snel op weg en zoeken de reserveringscentrale. We hoorden dat de snorkel tour volgeboekt is voor morgen en overmorgen zijn de weersvoorspellingen niet zo goed, maar voor de tour vanmiddag hebben ze nog een plaatsje voor ons. Okeee dan maar meteen vandaag. We hebben net nog genoeg tijd om onze badspullen uit het hotel te halen, dan gaat het ook meteen met de speedboot naar het rif. Dat is nogal een ruige rit op de golven.

Op het rif aangekomen hijsen we ons in de shorties, snorkel en zwemvliezen gemonteerd en dan duiken we in het (helaas slechts) 22 ° warme water. Het zicht onder water is niet geweldig, maar we zien prachtige intacte koraal en gekleurde vissen. Zolang blijven we niet in het water - we hebben het koud en warmen ons een beetje op het strand voordat het na een korte tijd verder gaat naar de beroemde witte Whitehaven Beach. Zoals altijd in dergelijke plaatsen zijn we niet alleen, veel boten en jachten ankeren aan het sneeuwwitte strand. Je kunt met het zand je tanden poetsen, je sierraden schoonmaken en weet ik wat allemaal nog meer. Het is silica zand. Dit bezoek was de moeite waard en we genieten er, heerlijk lui liggend in het zand van.

Gelukkig hadden ze geen plaats meer de volgende dag want het weer was niet echt geweldig en er waren hele hoge golven. Mensen kwamen ziek van de boot en waren blij dat ze vaste grond onder de voeten hadden.

Hervey Bay

Het slechte weer van de afgelopen dagen wordt steeds erger, goed dat we de "paraplu" gemonteerd hebben op de Toyota, de regen komt met bakken naar beneden - maar we blijven lekker droog. We kijken iedere dag naar de weersverwachtingen en wachten drie dagen op goed weer, zodat we kunnen genieten van Fraser Eiland, onze volgende eiland. Campeerders die minder tijd hebben om te reizen als wij, zien we s’morgens in stromende regen op de bus wachten om naar Fraser Eiland te gaan.

Fraser Eiland, Central Camp

Na het lange wachten op goed weer in Hervey Bay, rijden we in begeleiding van stralende zon naar de veerboot die ons in 30 minuten naar Fraser Eiland brengt. Hans laat eerst noch wat lucht uit de alle 4 banden, want het is een zand eiland, dus geen geteerde wegen te bekennen. We moeten achteruit de boot oprijden. Op het Eiland aangekomen gaat het meteen op een zandweg verder. Joehoei weer een beetje offroad, we volgen de track en die brengt ons naar Lake Mackenzie, een kristalhelder meer in het midden van het grote zandeiland, wit zand, blauw meer, bijna een beetje kitscherig. We rijden een beetje verder (alles door het zand) en nu komen we aan de andere kant van het eiland. Hier is een groot vakantie resort, dus vele toeristen die met de 4 wiel aangedreven bussen het eiland bezoeken. We bekijken nu alvast hoe het eruit ziet als we morgen vroeg met eb (laagwater) op het strand moeten rijden. De weg terug naar het kamp leidt ons naar een ander meer, Lake Birrabeen - en ook die is glashelder. We hebben ons al afgevraagd hoe het meer gevuld is en waarom het water niet wegloopt (sijpelt?), het eiland bestaat niet uit rotsen of koraal, het is gewoon allemaal zand. Op een informatiebord wordt verklaart dat het allemaal regendruppels zijn en de meren lang geleden ontstaan zijn, op het meerbed heeft zich met de tijd een sediment neergelegd en de hele zaak verzegeld. 

We brengen de nacht door in de bossen tussen hoge bomen. Het kamp is omgeven door een hek, dat beschermd ons tegen de dingo's. De dingo’s zijn erg tam en komen heel dicht bij de touristen – dat betekend altijd eten – maar het zijn en blijven wilde dieren. Menig toerist die de dingo’s - ondanks alle waarschuwingen - wilde voeren en natuurlijk ook aaien, (ik hoor daar eigenlijk ook bij) werden de laatste tijd gebeten (daar hoor ik niet bij). Het parkmanagement heeft daarom sommige campings voor een tijdje gesloten.

We ontmoeten na lange tijd weer een keer op Zwitserse, Fabienne en Johann zijn op wereldreis, www.luckytravellers.com, op zo’n ontmoeting is er altijd wel iets interessants of leuks om over te praten. 

De volgende dag gaan we naar het strand – deze keer niet om te zonnebaden, nee om met de auto op het strand te rijden. Voorbij aan de gekleurde Pinnacles, naar het wrak van het voormalige luxe cruiseschip SS Maheno. Sinds 1935 ligt het op het strand. In de eerste jaren werd de Maheno gebruikt door de bewoners van het eiland, onder andere voor bruiloften en feesten. Later diende de Royal Australian Air Force (RAAF) als het doelobject. Nu zijn alleen de bovenste dekken van het schip nog zichtbaar en in nog eens 20 jaar zal de roest waarschijnlijk de rest geëlimineerd hebben.

Na voortzetting van de rit aan het strand rijden we naar de "Indian Head" en de "Champagne Pools", natuurlijke rots-zwembaden die zich steeds opnieuw vullen met sprankelend zeewater. We zijn op zoek naar een plek om te overnachten, op de licht verhoogde strandoevers bieden zich veel plaatsen om te kamperen aan. Tegen 4 uur wordt het langzaam stiller aan het strand, er rijden nog maar weinig auto’s omdat de vloed komt. Ik wil toch nog wel even de zee in, Hans heeft geen zin, dus ga ik alleen. Het water was veel minder koud als ik verwacht had en ik genoot het met volle teugen. Toen ik me bij de auto aan het afdrogen was zei ik tegen Hans dat ik morgenochtend als eerste een duik in de zee zou nemen. Hans zei je was overigens niet alleen in het water en liet me de foto zien, ik besloot meteen de volgende dag maar niet te gaan zwemmen! (Zie foto rechts onder)

Fraser Island, strand

Kun je je iets beters voorstellen als wakker te worden met de oceaan voor je neus, een eindeloze oceaan horizon en een opkomende zon te bekijken? Koffie drinken en niets doen? Nee, kun je niet!

Maar zelfs daar komt een eind aan. Het tij duurt niet eeuwig en later is het strand niet meer bevaarbaar. Zou mij niks kunnen schelen, zou het liefst hier willen blijven....

Wij maken ons op weg naar Noosa, maar eerst moeten we nog ongeveer 70 km op het strand, het is bijna als een snelweg om te rijden. Het zand is van de laatste vloed mooi gladgestreken en we rijden met tempo 80 op zachte banden naar het andere einde van het eiland, waar we weer de veerboot naar het vasteland nemen. 

Mooloolaba

In de stromende regen bezoeken we vrienden die we onderweg hebben leren kennen. Leon en Rony (Veronica) hebben we voor het eerst op 80 Mile Beach ontmoet. Rony heeft me aangesproken bij het wegrijden van de camping en gaf me haar visitekaartje en zei, als we hun richting op kwamen dat we voorbij moesten komen en we bij hun konden ”inpluggen”. Onze wegen hebben zich steeds weer gekruist, bijvoorbeeld in het Katherine winkelcentrum als een doordringende stem door de hele winkel riep: "Iggi, Iggi, Iggi"!

We hebben een hele gezellige avond samen en vertellen elkaar wat we beleefd en gezien hebben in de afgelopen weken en maanden. Het is al laat en we zinken moe in het voorverwarmde bed (Rony had de elektrische deken aangezet). Heerlijk bij dit regen weer in een normaal bed te kunnen kruipen - we sliepen diep en lang. Na een stevig ontbijt en een paar afscheids-traantjes trekken we verder naar Brisbane. We wisten zeker dat het niet de laatste keer was dat we elkaar zagen en dat klopte ook, ik was m’n tablett vergeten, dus moesten we weer terug..

Brisbane

We zijn onderweg naar Lesley en Roel in Brisbane. De laatste keer dat we elkaar zagen was in Cairns een paar weken geleden. We verheugen ons erop ze weer te zien. We hebben toch een grote route door de Northern Territory naar Queensland, en Bali samen beleefd en heel veel leuke en gezellige uren met hun verbracht. Dank de GPS vinden we het adres onmiddellijk in de Brisbaner buitenwijk McDowall. Roel en Lesley wonen in een wijk waar alle straten zijn vernoemd naar Hollywood-sterren en hun wonen uitgerekend in de Andress Street. Ursula Andress was het eerste James Bond Girl en is geboren en getogen in Zwitserland, wat een toeval! 

We werden met een groot hallo ontvangen en voelen ons meteen heel welkom. We hadden elkaar weer veel te vertellen natuurlijk, deze keer hebben we de tijd ervoor, we kunnen net zo lang blijven als we willen wordt ons steeds weer verzekerd. Weer heerlijk s ’avonds in een lekker warm bed te stappen. Het zonnetje liet ook hier 2 dagen op zich wachten en het bleef regenen, dus de timing was ideaal. Beter hadden we het niet kunnen treffen, we zijn echte bofkonten hoor.

Roel en Lesley maken met ons leuke uitstapjes naar Mount Coot-tha, met zijn prachtige uitzicht op Brisbane en de omgeving, een boottocht op de Brisbane rivier en een gezellig, heerlijk etentje met uitzicht op Brisbane bij nacht.. 

We ontmoeten tussendoor ook de grote, gezellige, hechte familie van Lesley en Roel. Dan rijden we een dagje met z’n 6-en (Roel z’n broer Alan en vriendin Shirley gingen ook mee) naar de Gold Coast. We rijden door Surfers Paradise met de vele wolkenkrabbers aan het strand en het plaatsje Coolangatta met zijn surfers. Daar kopen we een paar lootjes met de hoop op de hoofdprijs, een 4,2 miljoen huis met uitzicht op Pacifische Oceaan, met alles erop en eraan. Bovendien, "werken" we een beetje, de Toyota wordt grondig gereinigd van zand, zout en ander vuil. Roel's Caravan krijgt een nieuwe autoradio en vier luidsprekers die het oude systeem vervangen. Dan is er ook nog genoeg tijd voor 1 (Hans) 3-4 (Iggi) shoppingtrips om een par dingen te vervangen (Hans) of gewoon nieuwe, leuke dingen te kopen (Iggi).

We hebben ons in deze tijd ook met onze verdere reis naar Nieuw-Zeeland bezig gehouden. Visa aangevraagd (hoop papier poespas) en met de hulp van onze vriend Doug uit Manjimup de shipping van de Toyota georganiseerd.