Padstow, Dinsdag 22 oktober 2013
hier kun je onze reiseroute volgen
We zijn s ’morgens vroeg opgestaan en willen vroeg vertrekken. De Blue Mountains staan op ons programma. We kijken, voordat we gaan rijden nog even het journaal om het laatste nieuws over de bosbranden rond Sydney te zien. Dan nemen we afscheid van Lou en Rose waar we de laatste 14 dagen gewoond hebben. Van de stad Sydney hebben we eigenlijk nog niet zoveel gezien, we zijn veel te druk geweest met het regelen van papieren e.d. Maar ja, we komen in ongeveer een jaar weer terug en kunnen het dan zeker nog eens dunnetjes overdoen.
We zijn nu niet meer te houden, alles is ingepakt en we rijden langzaam richting Blue Mountains. We zien lange tijd niets van het vuur en zijn een beetje verbaast, ten slotte werd er steeds gesproken dat er meer dan 200 huizen werden verwoest door de brand. Later zien we grote wolken aan de hemel, nee het zijn geen regenwolken, hele hellingen staan in brand en grote rookwolken zien we. Heel veel brandweerwagens rijden heen en weer.
 |
 |
 |
Blue Mountains
Het eerste uitzichtpunt de „Wentworth watervallen“, hebben we haast voor ons alleen, met uitzondering van miljoenen hele grote krekels die een hels lawaai produceren komt er nog een klein reisgezelschap. Het water valt meer dan honderd meter in de diepte. De weg naar de Lookout is voor het publiek vrijgegeven maar alle andere paden in het gebied zijn vanwege het brandgevaar gesloten. Een ranger vertelde ons dat de bewoners in de stad Katoomba hun huizen moesten verlaten en in een zekere omgeving gebracht werden.
Bij de volgende ziens waardigheid de „Three Sisters“ zijn er ook maar weinig toeristen. We genieten van het zicht op de zandsteen rotsen, onder het platform gaat het een paar honderd meter diep naar het dal. Het uitzicht is echt geweldig.
 |
 |
 |
 |
Lithgow, Lake Lyell, Diensdag 22 oktober 2013
Na een regenachtige nacht in de Trans-Geo worden we vroeg wakker. We ontdekken onze eerste kangoeroe in het wild op de camping, maar een beetje ver weg. We halen de verrekijkers te voorschijn om het van dichtbij te kunnen bekijken.
We hebben allebei niet goed geslapen, het heeft heel erg gewaaid. De camping die we hebben gekozen, heeft hele slechte sanitaire voorzieningen. De toiletten en douches zijn echt „stinkend“ en „ smerig“. Onze buurtjes op de camping verzekeren ons dat dit niet zo ongewoon is, de standaard is in Australië niet zo hoog als in Europa. We zullen er gewoon aan moeten wennen en eerder onze toevlucht moeten zoeken in de vrije natuur, dan weten we tenminste meteen wat we niet hebben.
We stappen al vroeg weer op. In Lithgow een klein stadje, dat ook al betere tijden heeft gekend. Dat kun je zien aan de een eeuwen oude huizen. In een gemoedelijk restaurantje bestellen we spiegelei met spek en een lekkere kop koffie. We rijden daarna richting Richlands.
 |
 |
 |
Richlands, Wombeyan Caves, Woensdag 23 oktober 2013
Op zoek naar een plek om te verblijven, hebben we drie mogelijkheden. De eerste blijkt een gewone rustplaats naast de weg te zijn. We rijden naar de tweede, prachtig gelegen, er je kunt er grotten bezoeken - maar we zijn allebei geen cave explorer, dus besluiten we verder te rijden naar het derde camp. Na drie kwartier zandweg (dirt road) rijden, bereiken we een heel mooi gelegen plaats, direct aan een prachtig riviertje. Maar we stonden ook wel midden op een autokerkhof. We waren de enigen bezoekers. Toen we de toiletten gingen bekijken was er alleen maar een „poepdoos“ en het stonk er vreselijk. hier willen in geen geval blijven. Dus we rijden terug naar camping # 2
Ook daar staan we alleen maar alles is mooi verzorgd. Er is een gemeenschappelijke keuken waar we ons avondeten klaar maken. We hadden Zürich-Gschnetzletes, sla met kant en klare aardappelpuree. Hans zei „niet te vreten “en gelijk had hij. De keuken is niet erg schoon, ik heb gauw wat schoonmaak spullen gehaald en het beste ervan gemaakt maar de vliegen konden we er niet mee verjagen. De Ranger heeft ons gewaarschuwd, met schoonmaken liepen ze een beetje achter. Haha.... een beetje! Toch denken we dat we hier twee nachten zullen doorbrengen, we willen gewoon een beetje tot rust komen.
Het was een zeer koude nacht. De gedachte van nog een koude nacht, laten onze plannen gauw veranderen. Ondanks de begroeting s ‘morgens door verschillende vogelgeluiden, de vele kangoeroes en wallaby’s op het gras aan de voorkant van onze Trans-Geo, laten we de velen dieren achter ons.
 |
 |
 |
 |
Bundanoon, Donderdag 24 oktober 2013
Op de weg van Bundanoon via de landelijke hooglanden naar de kust, rijden we langs verlaten boerderijen, koeien en schapen voorbij. Het gaat door een wild landschap met eucalyptus en ceder bomen op en neer door diepe kloven. Wij zijn steeds weer verbaasd als onze GPS binnen een zeer korte tijd de hoogteverschillen van enkele honderden meters aangeeft. Zoals eerder, zien we veel dode wallaby’s en andere kleine dieren op de weg – Ik schrik steeds weer en roep dan Oooah , Hans weet dan dat ik er weer een zag. Tragisch, maar er zijn blijkbaar zoveel kangoeroes in dit jungle achtige gebied dat je het niet kan vermeiden dat er zo veel aangereden worden in de schemering. Niet te vergeten die knoerten van trucs die hier rond rijden. We besloten op de weg naar de kust om te zoeken naar een 4sterrenCamping. We hebben langzaam behoefte aan een beetje warmte, even online te gaan en andere luxe te genieten.
 |
 |
 |
 |
Huskisson, Vrijdag 25 oktober 2013
In Huskisson aan de kust vinden we een plaats, het is vrijdag – in het weekend zal het moeilijk zijn met campingplaatsen aan de kust, ook veel Australiërs rijden voor een paar dagen naar een camping. Onze buurman biedt ons aan gebruik te maken van zijn internet. Het contact is altijd heel snel gemaakt. Iedereen bewonderd onze auto en natuurlijk ons plan om Australië rond te rijden in een jaar. Dan bieden we een nespresso of een biertje aan en je hebt nieuwe vrienden die je steeds goede tips geven, mooie plekken weten die we perse moeten gaan bezoeken of ze weten mooie campingplaatsen.
Zondag 27 oktober 2013
Onze buurtjes waren al vroeg wakker en gingen weer naar huis. Weg was ons internet weer.
Het was prachtig weer en daarom pakten we de fiets. We wilden langs het strand, hier zouden walvissen zijn, helaas hebben we ze niet gezien, maar als compensatie zien we een hele school dolfijnen heel dicht bij het strand.
 |
 |
Maandag 28 oktober 2013
Van Huskisson reden we langs de kust naar Batemansbay . Op de route zijn we door een jungle - achtig bos gereden, over dirt road en kiezelstenen paden. Onze teleurstelling was groot toen we het bord bij de ingang van het National park zagen – „geen campers, alleen tenten toegestaan“. We konden het niet geloven en zijn nog gaan kijken of we iemand konden vinden die we konden vragen. Maar geen kip te bekennen. Later hoorde we dat we het bord gewoon hadden moeten ignoreren en een nacht hadden kunnen blijven staan. De kustlijn is hier heel wild, veel scherpe rotsen. Op het gras aan het strand ravotten kangoeroes en een eenden gezin met ongeveer 15 kleine eendjes. De gekleurde papegaaien vliegen je bijna in de lens. Dat had een geweldige plek geweest om een nachtje te blijven.
Batemansbay
Over een grote ophaalbrug zoals in Nederland rijden we verder naar een stadje dat aan een rivier ligt We nemen ons de tijd om een campingplaats te bekijken. Alles gloednieuw, Big4 standaard, maar we besluiten naar een andere plek te gaan die een beetje dichterbij de stad is. We kunnen vanaf hier te voet naar het centrum wat we dan ook de volgende dag doen. Hans is nl. nog steeds niet zooo goed te voet om een lange mars te maken.
De nacht is weer erg koud en de volgende ochtend blaast er een zeer sterke wind, daarom nemen we ons ontbijt mee naar de lounge, die voor iedereen beschikbaar is. Om buiten in het zonnetje te ontbijten is niet te denken. We brengen de dag door met kleine aanpassingen, of het nu voor een betere internetverbinding is of kleine dingen aan de auto die gedaan moeten worden en ook om wat boodschappen te gaan doen. Ik moest ook nog een wasje draaien, gezweet hebben we nog niet echt maar we trekken s ’nachts wel alles aan wat we hebben. Ik was heel verbaasd te horen dat ze hier niet met 30°-95°wassen maar gewoon met koud water, iets anders kon ik ook niet instellen. Maar het werd wel schoon overigens en het rook weer lekker.…
Donderdag 31 oktober 2013
Na 2 rustdagen in Batemansbay, gaan we weer een stukje verder. Een hele mooie schilderachtige trip weer door en over de bergen (800m). In een klein plaatsje „Nelligen“ aan een mooi riviertje ontbijten we heerlijk in het zonnetje. Dan gaat het verder richting Canberra. Onderweg komen we nog aan een heel mooi rustplaatsje voorbij en stoppen daar ook even. Ik loop een stukje richting het riviertje en zie daar een man die bezig is het onkruid te besproeien met een roze gekleurde vloeistof. We maakten even een praatje en toen zei hij zo terloops „als je dadelijk terugloopt, pas je dan wel goed op voor de slangen“? Ik ben toen behoorlijk snel weer terug naar de auto gelopen maar heb evengoed nog gauw een paar foto’s gemaakt.
Canberra
De dame bij de toeristen informatie in Canberra raadde ons de nabijgelegen Camping Alivia. Vanaf hier hebben we de gelegenheid een bus te nemen naar Canberra, die direct naar het centrum van de stad rijdt. We hebben hier ook de eerste keer goede internet ontvangst. Op de boom naast onze auto, ontdekken twee “possums”, een moeder met haar jong, de moeder piest als begroeting gewoon maar even op onze fietsen, nou ja, er had ergers naar beneden kunnen komen.
Zaterdag, 2 november 2013
Vandaag nemen we ons de tijd voor een beetje historisch onderwijs. Hans wilde graag naar het „War Museum“. Ik kon me niet goed voorstellen dat ik dat leuk zou vinden. Daarom ben ik naar het Australian Historisch Museum geaan. Heel geweldig opgebouwd, met mooie filme, veel foto’s en heel veel te lezen over Australië en de oerbewoners „Aboriginal“. Het heeft grote indruk op me gemaakt.
 |
 |
Hans ging naar het Australian War Memorial Museum, ook met indrukwekkende verhalen van Australische soldaten uit de 2WW, Korea, Vietnam en Afghanistan. Beide musea zijn modern in design, met geluid en beeld. We hebben elkaar na een paar uurtjes weer in Canberra getroffen.
Ten slotte kunnen we bevestigen wat we van vele andere mensen over de hoofdstad van Australië „Canberra“ hebben gehoord. Er zijn mensen die zeggen dat het een „saaie“ stadt is, andere weer zeggen dat het een „mooie“ stadt is, de ene vind het zeer modern, een andere vind het als in het oude Engeland. Ja, het is een beetje van alles - een „gemaakte, geplande stad'“ voor vele ambtenaren en autoriteiten, heel mooi, groot winkelcentrum, vele restaurants, moderne kunst objecten op de pleinen en straten. Maar het leeft niet!!
Pambula, Sapphire Coast, Zondag, 3 november 2013
We rijden van Canberra naar Pambula Beach. We vertrekken zonder ontbijt en willen onderweg weer een keer gebakken eieren met spek, we verheugen er ons al op bij het wegrijden. Het wordt weer koeler, het is ondertussen 12 °, veel te koud voor ons, maar we zijn ook op meer dan 1100 meter en het is eigenlijk nog steeds lente. We komen ongelofelijk veel motors tegen en vragen ons af waar die allemaal vandaan komen of heen willen. Achteraf ervaren we dat ze allemaal uit „Cooma“ kwamen (daar was een of andere motorrace). Hier hebben wij dan ook ons uitgestelde ontbijt.
Onderweg veranderen we dan ook onze plannen, we wilden camperen in een nationaalpark op een zeer eenvoudig camp - dat betekend dan meestal geen water, geen douche en geen elektriciteit. Geen enkel probleem, we zijn met onze auto voor een paar dagen autonoom. Maar dat betekent ook " ploems wc“ – of te wel poepdoos. Maar het is gewoon te koud. We rijden richting zee in de hoop op zon en warmte. We passeren onderweg een bakkerij waar ze verse “Pie“ hebben. We rijden eraan voorbij maar Hans wil zo’n Pie nu eindelijk eens proberen. We rijden terug en binnen in de bakkerij ruikt het heerlijk en ze hebben er ook koffie. Op de weg naar buiten hoorde ik ineens Zwitsers-Duits. En natuurlijk begon ik meteen een gesprek.Het blijkt dat het mensen waren die zijn opgegroeid in Uitikon am See een dorpje naast Mannedorf en later emigreerde naar Zuid-Afrika en nu in Australië wonen, hoe klein de wereld toch is.
Die „Pie“ vond Hans dan toch niet zoooo lekker als hij het zich had voorgesteld en landde uiteindelijk in de afvalbak.
In Pambula Beach, blijven we een paar dagen en genieten van de zon op het prachtige strand. Gaan in de naburige stad van Merimbula met zijn oesterkwekerijen lekker genieten van vis, schaal-en schelpdieren. We gaan ook onze „Nieuwsletter“ afmaken, wat veel tijd in aanspraak neemt en waar we een goede internet verbinding voor nodig hebben.
….En als je het leuk vind onze reisberichten te lezen, dan gaat hier in een paar weken verder.
 |
 |
 |
 |