• de
  • nl

actuel Iggi & Hans - Reisreportages - 2013 Australie - Western Australia - Denham- Katherine

Seite drucken

Maandag 5 mei, 2014

naar de fotogalerij

hier kun je onze reiseroute volgen


Coral Bay

233 km van Carnarvon naar Coral Bay, nee echt uitnodigend ziet het weer er niet uit. Het is de hele morgen al druilerig weer maar nu regent het echt heftig. Geeft niet als het morgen maar mooi weer is. Ze zijn hier om iedere druppel regen blij en hebben de regen hard nodig. Alles is hier wel veel groener als waar wij vandaan komen. We hebben een mooi camping gevonden heel dicht bij het strand. In de middag schijnt de zon al weer. We zijn naar het strand gegaan, het water is aangenaam warm. Maar toen zware regen in de nacht, we waren voorbereid en hadden onze Petticoat gespannen zodat we droog blijven.

We zijn ook Roel en Lesley weer tegen gekomen die op een andere camping staan en zijn de volgende dag voor de lunch uitgenodigd. Roel is een Nederlander en is met 3 jaar naar Australië gekomen. Hij verstaat nog wel Nederlands maar praat het niet meer zo goed. Kreeg nog heerlijke dubbelzoute dropjes van hem en van die lekkere zwartwitjes. Duurde niet lang voordat ze allemaal op waren.

stromende regen
Roel, Lesley, Iggi, Desirée und Sarah
Trans-Geo met petticoat
Lesley und Roel, vrienden sinds de Nullarborwoestijn

We wilden naar Tom Price en dan naar het Karijini Nationaalpark gaan. Vanwege de heftige regen van de afgelopen dagen zijn de wegen nog steeds overstroomd en onbegaanbaar. De dag daarop hetzelfde. Maar dan is het eindelijk zover en we kunnen gaan rijden.

Nachts heeft het nog eens heel erg geregend maar onze petticoat heeft z’n best gedaan en we bleven droog. Wel heeft de hele nacht een steunstang zich zelfstandig gemaakt en voortdurend tegen de auto geslagen. Hans is nog half slapend uit de auto gekropen en in de stromende regen alles opnieuw bevestigt.

Voor de verdere reis hebben we alles nog een beetje waterdicht verpakt en dat was een goed idee. Later op de snelweg zagen we een enorme file voor ons. Alleen een RoadTrain haalt ons in. We zijn hem gewoon gevolgd en dan zien we ook de reden van de file, de weg verdwijnt in een groot meer! Een paar mensen zijn bijna tot aan de buik in het water, de truck heeft geen probleem. Na even overlegd te hebben volgen we de truck, onze Toyota is vrij hoog gebouwd. En echt, we passeren de vloed zonder natte voeten te krijgen. Later hoorden we van mensen dat ze drie dagen op de weg hebben gekampeerd, omdat het water te hoog voor hun “ normale” auto’s en caravans was.

overstroomde Highway ....

Vrijdag 9 mei, 2014

Paraburdoo

Na een mega etappe van Coral Bay landen we in Paraburdoo. Het is een mijn stad van Rio Tinto en alles is van Rio Tinto, zelf de camping. We konden de camping eerst niet vinden en beraadslagen in de auto wat en hoe en waar, als een auto naast ons komt te staan en de bestuurder vraagt “of hij ons kan helpen” yes please, waar is de camping? Geen probleem, zegt hij, rij maar achter me aan, super vriendelijk. Hij rijdt verder en brengt ons naar de plek - alleen om te laten zien “of we hier echt wel willen blijven”. Er is verderop in Tom Price en Freecamping, zegt hij. Ja, we willen hier blijven, ok, dan zal hij ons wel even naar het kantoor rijden waar we kunnen betalen. Hij loopt zelfs in de receptie en zegt tegen de dame dat we hier willen blijven. Dan zegt hij vaarwel en nog een goede reis... Dit is de grote gastvrijheid van de Australiërs.

lange etappe
"Wildlife"
Rio Tinto Truck
hetzelfde overdag

Zaterdag 10 mei, 2014

Karijini

Na een overnachting in Paraburdoo rijden we een korte afstand naar Tom Price. Onze voorraden moeten worden opgevuld, onze tank ook en dan wil Hans eindelijk een mijn zien. Een groot gat waar de gigantische vrachtwagens eruit zien als speelgoed. Jammer genoeg zijn de mijn toeren al om 10 uur in de ochtend, dus zijn we te laat. De dame van het Informatiecentrum adviseert ons naar Mount Nameless te gaan, Dat kan alleen met een 4WD, maar die we hebben. Dus laten we de Toyota de berg op klauteren en genieten van het prachtige uitzicht boven over Tom Price en het landschap. Een groot gat zien we niet maar dat zie je alleen op de mijntour. Nou dan gaan we verder naar het Karijini Nationaalpark. Na de reservering van de plaats gaan we alvast naar de Hancock Lookout, daar komen vier kloven samen op een platform kijken we in de diepte. Helaas, het is al laat in de middag en het licht is niet meer optimaal voor foto's. Morgen is er weer een dag.

Mount Nameless
de Toyota kruipt omhoog
uitzicht van Mount Nameless

Zondag 11 mei, 2014

Karijini

Vroeg opstaan, snel ontbeten- we willen weer een stuk wandelen. Joffre Gorge heet de kloof met een waterval. Na een korte rit, rugzak mee en op pad. Langzaam slingert het steile pad al de diepte in, moeilijkheidsgraad 4 en naar het einde toe op rotsen en rang 5, een beetje happig allemaal, maar we redden het wel zonder te crashen naar de bodem van de kloof en worden verwend met een fantastisch scenario. Het water valt in een bijna cirkelvormige meertje, de rode rotsen rijzen recht omhoog, en boven ons een stralend blauwe hemel, gewoon kitscherig.

Langzaam maken we onze weg terug naar de achterkant, het is makkelijker als naar beneden klauteren. De zon is al vrij hoog en het is zweetdrijvend. Tussendoor eten we in de schaduw wat fruit. We realiseren ons wat voor geluk we hebben dit wilde landschap te genieten. Dan gaat het met de auto naar de volgende canyon, maar dit willen we niet te wandelen, het is te laat in de dag en daarom erg heet. Nauwelijks terug in het kamp, lopen we Roel en Lesley weer tegen het lijf, onze Australische vrienden ontmoeten we steeds opnieuw sinds de Nullarbor woestijn. Natuurlijk is er een enorme hallo en dan een koud biertje en voor de dames een rosétje ....

moeilijkheidsgraad 5
het was de moeite waard
uizicht in de diepte van Joffre Gorge

Maandag 12 mei, 2014

Karijini

Vroeg opstaan (05:30h) we willen een lange wandeling maken, Fortescue Falls, Remote Pool, Dales Gorge, Circular Pool is de naam van de route. We zijn echt heel vroeg, op de parkeerplaats staan maar twee auto's. We nemen de rugzak met de zwembroeken, snacks en flesjes water mee, dan gaan we de diepte van de kloof in. Een prachtige waterval en een klein meertje. Kleren uit en badpak aan, het water is aangenaam warm, maar toch lekker koel in de hitte. In de waterdichte rugzak zwemt ook onze camera mee, zodat we bij de waterval wat foto’s kunnen maken. 

Hagedis aan de kant van de weg
Fernpool douche
magische fernpool
Eukalyptusboom

Na deze afkoeling wandelen we door de Dalesschlucht naar de Circular Pool. Het is ongelooflijk wild en mooi, steeds weer stoppen we en we kunnen niet genoeg krijgen van de kleine watervallen en mooie planten. Het is vol leven, mooie grote gekleurde libellen en in het water zien heel veel verschillende vissen. Een prachtige spel van kleuren om ons heen. Sneeuwwitte eucalyptus bomen, gras groene waterplanten en de rotsen gloeien in alle roden tinten die je je kunt voorstellen. De Circular Pool is goed bezocht, een hele buslading vol jongeren zijn aan het zwemmen en spetteren in het water. We moeten ook een afkoelen hebben voordat we aan de steile klim beginnen om uit de canyon te komen. Na deze dag weten we dat we tot nu toe het mooiste plekje in Australië hebben gezien! 

Wandelen in de Dales kloof

Woensdag 14 mei, 2014

80 Mile Beach

Na uren rijden door het niks en de laatste 10 km op dirtroad zien we palmbomen aan de horizon, dat moet het zijn, we rijden over de laatste duin, en daar lag een kleine oase voor ons. Groen gras (hier niet vanzelfsprekend) schaduwrijke campingplaatsen onder de palmbomen. Het strand is 80 mijlen lang, wat wil je nog meer? De camping staat bekend om zijn strand met talloze gekleurde schelpen en natuurlijk een paradijs voor vissers. In het water leven niet alleen vriendelijke vissen maar ook heel veel haaien, sommige vissers die zich al op een grote vangst verheugd hadden werden teleurgesteld alleen nog maar een viskop aan de haak te hebben, de rest was er al afgevreten door de haaien. Hier blijven we 2 dagen. Onze camper staat tegenover de plaats waar de vissers hun vangst kunnen schoonmaken. Ik ga steeds even kijken wat ze gevangen hebben en maak een praatje, en.... kom dan terug met een paar prachtige “blue-salmon-filets” ... feestdiner s ’avonds.

 

Oase aan de 80 Mile Beach
verzameling schelpen
wat een rust
hier word onze vis schoongemaakt

Vrijdag 16 mei, 2014

Broome

Na een paar dagen zonder mobiele telefoon ontvangst landen we in Broome in het Palm Resort camping. Lesley en Roel zijn er al. Het is erg warm. Vanavond willen we de 'Stairway naar de maan' gaan kijken, het is al een dag na de volle maan, maar het moet ook nog mooi zijn van de “Town Beach” uit de reflecties van de maan bij eb te bekijken. Aan het strand is er s ‘avonds ook een kleine markt met eetkraampjes en lokale kunstenaren. We hebben de bus naar het punt genomen waar je de “Stairway to the moon” het beste kon zie. Het zag er allemaal heel gezellig uit, veel mensen waren er aanwezig, direct aan het strand. Maar alles kwam anders als we dachten, net als we onze loempia gegeten hebben bemerken we pikzwarte wolken aan de hemel. Dus geen natuur schouwspel, of juist wel? Terwijl we nog aan het eten waren begint het te druppelen en we lopen terug om een onderdak te vinden en zagen een bus aan komen rijden vanwaar we dachten dat hij pas een uur later zou gaan. Geluk gehad, we zaten net in de bus en toen begon het natuur-schouwspel nr.2, het begint te gieten van jewelste en binnen de kortste tijd stonden de straten compleet onder water en het liep niet af want ze hebben hier geen rioleringen. Geluk gehad, wij zitten droog ....

Zaterdag 17 mei, 2014

Iggi en Lesley in gesprek

Broome

De volgende dag gaan we naar de Cable Beach. Zelfs voor Australiër een bekend strand. Het water heeft met 27 ° eindelijk de juiste temperatuur voor Hans. We springen met z’n allen in de hoge golven en genieten van de afkoeling, het zou vandaag 34 ° in de schaduw worden.

De shopping trip op zondag wordt niks, de meeste winkels zijn gesloten. Tegen de avond zitten we gezellig met onze vrienden met een drankje en opeens moeten we hollen om de zonsondergang te gaan zien, wat heel erg spectaculair moet zijn in Broome. Gauw glaasjes en een drankje ingepakt in de rugzak en we zijn nog mooi op tijd aangekomen. Het is onbeschrijfelijk wat voor gloed en kleurpracht zo’n zonsondergang in Australië produceert. En dan zeilt op een kitscherige manier ook nog en oude parelduikerboot in de laatste zonnestralen.

Maandag 19 mei, 2014

Derby

Het wordt nu steeds warmer en de reis naar Derby is hot, hot, hot. Kort voor de Derby is er een kleine bijzonderheid op de weg te bewonderen, een gevangenis in een baobabboom. In deze holle boom werden er vroeger gedetineerden tijdens de mars naar het district gevangenis of naar de volgende rechtszaal 's nachts opgesloten. We zien nu toenemend een aantal baobab bomen langs de weg die ons aan Afrika herinneren. Deze bomen groeien in Australië alleen hier in de Kimberleys. Bij een korte stop voor een landschap foto zien we onze eerste krokodil in het water, niet groot, misschien een meter. Maar in deze rivier gaan we in ieder geval niet zwemmen. In Derby aangekomen maken we kennis met Dave de terreinknecht. Hij controleert geregeld alle bomen voor de verspreiding van de groene mieren, die bouwen hun nesten in de bomen. Je kunt ze eten, ze smaken naar limoenen (zegt hij), hij pakt er een, drie keer kan het beestje vluchten voordat hij het kontje eraf bijt. Genietend rolt hij met z’n ogen. Ze smaken erg sterk en scherp en als je een handvol of een heel nest in het water kookt, heb je een lemon Thee. Gelukkig hadden we net thee gedronken en honger hadden we ook niet echt ....

Gevangenis uit de verleden tijd

Dinsdag 20 mei, 2014

Windjana NP

Vandaag beginnen we met de Gibb River Road, 600 km dirtroad. Maar eerst rijden we 60 km over verharde weg, dan wordt de weg smaller en de teer eindigt abrupt. We trekken een lang spoor van stof achter ons aan. De ventilatie draait op volle toeren daarmee we in de auto overdruk hebben en dus de rode stof buiten blijft (althans bijna). Ons eerste doel is Windjana Gorge/kloof. We zetten onze camper op en maken een korte wandeling naar de kloof info. In de ondergaande zon spiegelen de rotswanden in de rivier gloeiend rood. We zien een paar krokodillen(freshies), eigenlijk ongevaarlijk voor de mens, maar het heeft toch een waarschuwingsbord met een foto van een verminkte voet - er is iemand waarschijnlijk toch een beetje te dicht bij het beestje gekomen! We willen verder geen kennis maken met de freshies en blijven op het droge.

Gibb River Road
600 stoffige kilometers
als ie het niet meer doet, gewoon laten staan
Windjana Gorge ...
zoetwater krokodilletje (freshie)

Woensdag 21 mei, 2014

Mt Hart Wilderness Lodge

De volgen een reis- tip uit een van de vele brochures die in elk informatiecentrum liggen en laten ons van een beloofde duik in een koele rots pool verleiden om naar “Mount Hart Wilderness Lodge” te rijden. Hoewel dat betekent 50 km heen en 50 km terug over een deels onverharde weg (spreek dirtroad), maar we willen om af te koelen in de rots pool. Maar de pool kwam helemaal niet, de aanwijzingen waren gewoon fout. De pool kwam pas op de verdere reis. De camping waar we belandde was vroeger een boerderij met tot 20.000 runderen. Zoals we later leren met een koel drankje in een spannende video, heeft de boerderij nooit echt vruchten gedragen en is nu geïntegreerd in een nationaal park. Na het opzetten van de camper ontdek ik op een boom groene mieren, ja en nu wil Hans dat met het afbijten van het kontje gewoon proberen. Het smaakt werkelijk naar citroen en is scherp. Zijn favoriete gerecht is het niet geworden!

Donderdag 22 mei, 2014

Mt. Barnett Roadhouse

Na een nacht in Mt Hart Wilderness Camp rijden we vroeg weg. Eerst  weer 50 km dirtroad terug naar Gibb River Road ... die natuurlijk ook niet geteerd is. Als eerste staat de “Lennart Gorge” op het programma maar als we er aankomen is het al rond de 30°, de wegbeschrijving zegt een daal- en klimpartij van 3 uur heen en terug vooruit … en dat met een klasse 5 afdaling in de Canyon. Willen we dat doen? Nee, dat willen we niet. Er komt nog zoveel moois op ons af en ook wat minder moeilijk. Dus weer terug in de auto met de airconditioning aan. De volgende kloof laat niet lang op zich wachten, “Adcock” slechts een korte omweg van de Gibb River Road, 5km een beetje offroad en vervolgens nog eens 15 minuten over stok en steen en een prachtig mooie natuur pool ligt voor ons in de zon. We delen de plaats met honderden schreeuwende en protesterende kaketoes omdat we hun eenzaamheid verstoren. Na een verfrissende duik in de pool verlaten we de prachtige plek en rijden verder naar onze camping in Mount Barnett. Ook weer een prachtige plek, maar we zijn niet de enigen, andere mensen vinden deze plaats ook erg mooi. Vandaag zwemmen we even kort in het rivierbekken waar ook zoetwater krokodillen leven - maar we zien niets.

O ja, Hans is jarig vandaag, we hebben het met z’n 2tjes gevierd. Als cadeautje voor ons 2tjes gaan we een rondvlucht maken over de Bungle Bungles Nationaalpark. Maar daarover meer in een paar dagen, we kijken er naar uit.

Vrijdag 23 mei, 2014

Mt. Barnet Roadhouse

Vandaag weer vroeg opgestaan, snel een muesli ontbijtje en dan weer op weg. Met een kleine sloep steken we de rivier over en na een korte zoektocht vinden we waar de track begint voor de Manning Gorge en de watervallen. De weg lijkt eindeloos lang in de brandende zon en dat al zo vroeg in de ochtend. In het begin lopen we door droog bushland, maar hoe dichter we bij de canyon komen, des te rotsachtiger wordt het. Ik heb hele erge last van m’n voet die ik een paar maanden geleden gebroken had, maar bijt m’n tanden op elkaar en na ca. 1 1/2 / uur komen we dan op onze bestemming aan en nemen een heerlijke duik in het verfrissende water bij de watervallen. Nu nog eens de hele weg terug maar ook dat pakken we en komen tevreden en zonder brokken terug op de camping. 

met de dingi over het meertje
rotsachtige weg
heel moeilijk om te lopen
Manning Gorge

We gaan even douchen, de camper hadden we al startklaar staan, dus stappen daarna in de auto en gaan op weg naar onze volgende overnachtingplaats. Voor vandaag hebben we genoeg “Gorges” gezien resp. gewandeld.

Na 50km moeten we op de tweede dieseltank omschakelen, maar oh jeh - geen power, uiteindelijk blijven we met een stotterende motor midden in de pampa staan .... wat nu? De tank is vol, maar de toevoer is niet genoeg. Daar we staan we dan met ons goede gedrag, Hans had al het een en ander geprobeerd, misschien is de leiding verstopt? Dan stopt er een Australiër met een aanhanger en vraagt of we een probleem hebben, ja hebben we!!!!!

Hij stapt uit en kijkt naar de motor "hij had ook eens zo’n model gehad" zegt hij. Een paar minuten later arriveren ook zijn vrienden and last but not least komt iemand die ze als hun bushmonteur voorstellen. Nu komt alles goed... hopen we. In de tussentijd komen ook de vrouwen even kijken maar het is ze toch te saai en dan vraagt een van de vrouwen of iemand een glaasje champagne wil, ja natuurlijk klinkt het in koor. Binnen de kortste tijd kwam er een gekoelde fles champagne, glazen en waren we aan het champagne slurpen. 

allemaal spezialisten ...
nog meer spezialisten

De mannen zijn nog steeds aan het zoeken en bespreken wat er eigenlijk mis is met onze Toyota. Na een paar controles realiseren ze dat er helemaal geen diesel uit het filter naar de motor loopt. Ook met de hand pompen helpt niet. Een van de jongens probeert de diesel aan te zuigen met z’n mond en hij zegt meteen “dat smaakt naar benzine en niet naar diesel”..... Aha, verkeerde benzinepomp genomen? Ze verwijderen het filter en maken het met diesel schoon en vullen onze "goede" lege tank met diesel van hun eigen voorraad. Alles weer monteren en ziedaar - de motor begint te stotteren en spuugt een enorme rookwolk uit, die na enige tijd, als de motor loopt weer verdwijnt.

 We slaken een zucht van verlichting en bedanken ons uitbundig, zelfs de $ 50 voor de diesel willen ze niet aannemen, "dan minstens voor een drankje"? Daar konden ze niet nee op zeggen. We nemen afscheid en rijden weer terug naar ons laatste kamp waar we weer kunnen tanken, zodat we genoeg diesel hebben tot aan het einde van de Kimberleys. We blijven nog een nachtje op het camp omdat het te laat is om verder te rijden

ook een Toyota "slikt" niet alles!
een laatste protest ...
en hartelijk bedankt aan de helpers in de nood

Zaterdag 24 mei, 2014

El Questro

 

De stoffige en hobbelige 600 km van de Gibb River Road liggen achter ons, althans bijna. Als de geteerde straat weer begint, wacht nog een reis naar het El Questro Wilderness Park en weer 16km dirtroad op ons - maar dat is slechts een kattensprongetje. De camping ligt direct aan de rivier onder mooie oude bomen. Je kunt hier ook luxe en duur kamperen, het heeft hutten voor meer dan $ 3000 per nacht. Wij doen het heel eenvoudig en nemen een plaats zonder elektriciteit (een nacht stroom $20 p.nacht) en dokken onze koffiemachine stiekem bij de buren aan. Het geheel is vrij toeristisch en een beetje luxe gebouwd maar dat is ok voor ons na een week in de outback. Na een drankje aan de bar met Lesley en Roel, die een andere route gereden hadden met hun camper, genieten we van een dinerbuffet en daarna luisteren we naar de gitarist die ook behoort tot de "aanbieding". Het eten was veel beter dan de gitarist en we horen hem dan nog alleen van een afstand met een lekker kopje koffie op ons kamp.

Vroeg de volgende ochtend bezoeken we de warme Zebedee bronnen (ca. 28°). Heerlijk, in het kristalheldere water met je hoofd onder een van de kleine watervallen te zitten. Daarna rijden we een 4x4 track, het gaat door diep water en aan het einde van de track kun je nog te voet naar El Questro Gorge gaan, kan wel hoeft vandaag niet voor ons .... 

El Questro Wilderness Park
warme Zebedee Quellen
mooie, spannende 4x4 Tracks

Maandag 26 mei, 2014

Kununurra

We kamperen bij Lake Kununurra en gaan Hans z’n verjaardag cadeautje boeken bij de receptie. Lesley en Roel komen ook mee op de rondvlucht. Later op de avond staan we aan de oever van het meer en schijnen de zaklamp over het water op zoek naar krokodillen. We zien niet ver van ons vandaan, dat zes paar rode ogen ons aanstaren. Ik telefoneer ondertussen via satelliet telefoon met m’n broer Ton in Nederland. Dan bewegen een paar ogen naar de andere en dan begint het spektakel – het water spat omhoog en we horen een gesis en gegrom van de 2 krokodillen. Ik hou m’n adem in .... die 2 schijnen elkaar niet zo te mogen. Na het korte intermezzo schuiven de rode ogen weer uit elkaar en ik kan weer normaal ademen en verder praten met m’n broer, zelfs in dit meertje zullen we niet gaan zwemmen!

De volgende ochtend worden vroeg opgehaald op de camping door de piloot en naar het vliegveld gebracht. De vlucht is om 0700h. Er zitten nog een paar andere mensen met ons in de bus maar we hebben geluk en vliegen met z’n viertjes in een Cessna om klokslag 7 uur. Na een loupe over Kununurra die ons het achterland en de enorme geïrrigeerde plantages laten zien, vliegen we de eerste keer over de enorme stuwmeer Argyle. De jonge piloot geeft ons rechtstreeks via koptelefoon uitleg over het gebied waar we vliegen. Het hele gebied wat nu onder water is, was vroeger een boerderij van de familie Durack, er is een boek over geschreven, (dat we, als we dan weer de tijd heb om te lezen) zeker zullen kopen.

We naderen het doel van de vlucht, de verloren wereld van de Bungle Bungles is een natuurwonder in het midden van de afgelegen wildernis. Tot voor kort was dit gebied alleen bekend bij de traditionele oer-inwoners en sommige boeren en geologen vanwege de afgelegen locatie. Onze piloot stuurt de machine in verschillende loups over de vreemd gevormde heuvels en ravijnen, we blijven foto’s maken (en kunnen toch niet weergeven wat we gezien hebben). Op de terug vlucht naar Kununurra vliegen we over de Argyle mijn, dat is een heel diep gat en een berg waar al voor tig- miljoenen dollar rose-rode Kimberley diamanten gevonden zijn.

Hans z'n verjaadags cadeau
rondvlucht over
de Bungle Bungles nationaalpark

Dinsdag 27 mei, 2014

Lake Argyle

Van Kununurra naar Lake Argyle is maar een kort stukje om te rijden en we kunnen al heel snel in de infinity pool/overloop zwembad duiken. Wat een geweldige "uitvinding". Het uitzicht over het randloze zwembad is direkt richting Lake Argyle en de omliggende heuvels. 

Infinity ...
... Pool zonder rand
krokodillen ...
... Lake Argyle

De volgende dag boeken we een boottocht over het meer. We beginnen in de middag en komen pas na zonsondergang terug. Terwijl de zon langzaam verdwijnt achter de heuvels, springen bijna alle passagiers in het meer – voor het beloofde biertje of een glas wijn vergeten we bijna allemaal, dat we een korte tijd geleden gehoord hebben dat in het reservoir meer dan 20.000 zoetwaterkrokodillen leven - een paar die we ook hebben gezien op de wal. Maar ja, “die zijn schuw en doen ons mensen niets, zeggen ze"!

Bier en wijn laten ons die 20'000 krokodillen in het meer vergeten

Vrijdag 30 mei, 2014

Na een nacht in Victoria River geslapen te hebben komen we op vrijdag in Katherine aan waar we weer een paar dagen blijven om onze website – te updaten. Daarna gaat het verder via de nationale parken en andere bezienswaardigheden naar Darwin. In Darwin treffen we weer op Lesley en Roel en met z’n viertjes vliegen we dan voor een paar dagen naar Bali om vakantie van onze vakantie te maken.

ons kantoor in Katherine ....