Donderdag, 16. April 2015
(Als je hierboven op "naar huis" klikt kom je op de fotogalerij)
hier kun je onze reiseroute volgen (vliegtuig)
hier kun je onze reiseroute volgen (on the Road, Antwerpen - Zürich)
Rarotonga
We zijn aangekomen op één van de meest zuidelijke eilandgroepen in de Stille Zuidzee - Cook eiland. Rarotonga, hoofdeiland van de Cook Eilanden, is één van de mooiste eilanden van de Pacific en is volledig omringd door koraalriffen en lagunes.
Maar eerst hadden we nog een geharrewar op het vliegveld van Auckland. We hadden voor deze vlucht een papieren ticket nodig, wisten we niet, We hadden alle gegevens op de computer – pech, en veel tijd om in te checken hebben we ook niet meer. Ik kan gelukkig die vrouw bij het checken overhalen in ieder geval onze bagage alvast in te checken. Hans staat ondertussen in een lange rij te wachten bij Nieuw-Zeeland Air voor papieren tickets… en toen ging het toch ineens allemaal heel snel. Douane, security, enz., ook voor (rennend) een kopje koffie en een croissantje...
Later beseft Hans dat we toch papieren tickets hadden gekregen van het reisbureau – nou ja, shit happend!…
We komen aan met stralend weer, mooie landing met prachtige zicht op witte zandstranden, helder azuurblauw water, daarachter een groen regenwoud en grillige bergen. Van het vliegtuig uit zie je goed op het ronde vulkanische eiland. De tropische lucht neemt ons de adem als we uit het vliegtuig stappen, 30° luchttemperatuur – aan boord gegaan zijn we in Auckland met een geschatte 10° brrrrrr - maar precies zoals we het ons voorgesteld hadden!
Alles is goed georganiseerd, bij aankomst krijgen we een geurige bloemenkrans om de nek. Met de minibus rijden we - in gemoedelijk eiland tempo - richting hotel. Links en rechts van de weg is alles groen, exotische planten, prachtige bloemen en zo nu en dan de blauwe zee. Na een korte rit bereiken we ons doel, het Sanctuary Rarotonga Resort. Prachtig gelegen aan de zee, omgeven door een bloemrijke tuin met kokospalmen. Vanuit onze kamer zien we direct op de zee en het verder weg liggende rif. Ja, we hebben het goed getroffen met ons hotel
.
Zaterdag 18 april, 2015
Rarotonga
Vandaag huren een scooter en gaan het eiland ontdekken. Met wapperende haren (ik) neus in de wind (Hans) tuffen we met 30 km/h op de hoofdweg die rond het eiland leidt. Niemand rijdt sneller - ook de auto's niet, niemand heeft hier haast. Zo nu en dan stoppen we en nemen een kijkje op het strand. Een glasbodem boot met toeristen die niet snorkelen maar wel de kleurrijke vissen willen bekijken loopt net uit. Een beetje kitscherig (of gewoon toeristisch) worden ze begeleidt van een jongen met een “ukulele” en meisjes met mooie bloemen in het haar. De Zuidzee muziek met de ukulele horen we uit elke luidspreker op het eiland.
Al gauw hebben we al de helft van het eiland gezien en belanden in Avarua de belangrijkste stad van Rarotonga. Hier is het een beetje drukker. Tussen de markt aan het ene - en de haven aan de andere einde van de stad staan veel winkels op een rij waar je van alles kunt kopen wat je nodig (of niet nodig) hebt. In iedere 2de winkel verkopen ze zwarte South Sea parels in alle prijsklassen. Prachtig zoals ze in de zon mysterieus glinsteren. Nee, wij kopen geen zwarte Zuidzee parels maar gaan heerlijk lunchen op een terras met uitzicht op het water. We beëindigen onze tour en na 30 kilometer zijn we weer terug in ons resort en genieten van de rest van de dag met lezen onder de palmbomen en een beetje snorkelen in het warme water.
Maandag 20 april, 2015
Rarotonga
Het regent nu al 2 dagen vrijwel continu. Het weerbericht ziet er ook net beter uit. Gelukkig hadden we de eerste drie dagen mooi weer. Snorkelen is nu ook niet zo leuk, we blijven heerlijk in ons hotel en lezen veel. Het weer blijft grillig in de paar dagen die ons nog blijven, we genieten er evengoed van en al snel gaat de reis ook weer verder.
Woensdag 22 april, 2015
Rarotonga
We vliegen om vijf uur 's middags terug naar Auckland waar we na ca. 4uur vliegtijd avonds om half 8 landen.... maar hier is het al de 23igste, een dag later. We vlogen over de internationale datumgrens en hebben gewoon even 1 dag verloren. Nou ja toen we aankwamen kregen we natuurlijk een dag extra. Ook vanwege de internationale datumgrens...
Zaterdag 25 april, 2015
Maldiven – Eriyadu
Na een lange reis, van Cook Eiland via Auckland, en een overnachting verder via Singapore naar Male en last but not least nog een uur per speedboot naar het eiland Eriyadu - dat weliswaar een genot was - landen we op het eiland waar we moe maar goed uitgewaaid aankomen.
Onze bungalow is nog bezet maar met een upgrade naar all-inclusive en een mooie kamer in “Beach Club” is de ellende van overboeking voor ons geregeld.
We zijn zelf een beetje verbaasd, we waren drie nachten geleden duizenden kilometers verderop in de Stille Oceaan en nu zwemmen we in het 30° warme water van de Indische Oceaan - geniaal!
We genieten het ook hier weer ons te laten bedienen en gewoon een wandelingetje met blote voeten door het zand naar het buffet en je bord te vullen met heerlijke voor- hoofd en nagerechten, lekkere verse tropische vruchten. S ’morgens verse broodjes, gebakken eitje met bacon of omelet met uitjes, paprika, ham, champignon en chili en meer van die goodies waarvan het water in je mond loopt - dus echt vakantie van onze vakantie.
Maandag 27 april, 2015
Eriyadu
Gisteren zijn we verhuist naar bungalow 228, direct voor ons is op het strand is de weg, resp. de uit de korallen geslagen weg naar de “"rand van de buitenste rif"”. Ons bevalt het heel goed in onze onlangs gerenoveerde bungalow. We hebben goed geslapen, klimatiseren en wennen ons - na de reeds koelere dagen in Nieuw-Zeeland - langzaam aan het tropische weer op de Maldiven. Vandaag het zou het 34° worden, de airconditioning werkt goed en zonder lawaai…
We genieten weer van de kleurrijke onderwaterwereld, Eriyadu is een prachtig intact rif dat schittert in alle kleuren. Heel veel bont gekleurde vissen en we ontdekken zelfs een naaktslak. We snorkelen uren tussen schildpadden, rif haaien, triggervissen, adelaarsroggen en andere vissen rond - maar de foto's in de fotogalerij spreken voor zich…
Zondag 10 mei, 2015
Eriyadu / Frankfurt / Zurich
Maar zelfs deze twee weken gaan te snel voorbij en we bereiden ons langzaam weer op de ontvangst van de Toyota voor die in België, Antwerpen op ons wacht... uh, zou moeten wachten! Helaas, het schip met de container heeft vertraging, motorschade. Het schip komt niet in op 13 mei in Antwerpen aan maar pas 10 dagen later! Zolang willen we niet wachten in Antwerpen en beslissen een omboeking en vliegen naar Zürich, waar we dan ook in de late avond landen.
Gelukkig is Hans z’n woning al vrij, Sandro (Hans z’n zoon) komt ons van het vliegveld ophalen. Sandro heeft de laatste 20 maanden in Hans z’n woning gewoond en zijn bezittingen weer ingepakt en ondertussen verhuist naar z’n eigen nieuwe woning. Mijn appartement is nog steeds onderverhuurd tot eind mei, dus we zullen de wachttijd op de Toyota hier bij Hans in Unterengstringen blijven en gaan dan in tien dagen naar Antwerpen, om de auto uit de container te bevrijden en rijden dan (met veel omwegen) door Holland en dan weer op huis aan.
Maar nu gaan we eerst slapen na de lange reis, we zijn nu al bijna 24 uur op de been ... Maar eerst moeten we nog het beddengoed gaan halen. Voor we op reis gingen hebben we een ruimte gehuurd waar we onze spullen hebben opgeslagen, een paar honderd meter hier vandaan.
Gauw in de auto om beddengoed te halen, ja en toen gebeurde het….
Moe als we waren, struikel ik op de donkere weg en val op m’n knieën maar nog erger op m’n hand – uren later diagnosticeerde ze in het ziekenhuis een breuk van twee metacarpals (middenhand botten)! Nu zijn we dan echt zo gaar als boter, maar we hebben in ieder geval beddengoed…
Vrijdag 22 mei, 2015
Happy Birthday Hans!
We krijgen de definitieve datum voor het afhalen van de Toyota in Antwerpen, een mooi verjaardagscadeau voor Hans.
Vroeg in de ochtend rijden we met een gehuurde auto (treinen in Duitsland staken, vliegen is daarom onbetaalbaar voor een enkele reis naar Brussel) richting Antwerpen. Na acht uur rijden, vinden we dankzij GPS in het dokken-doolhof snel waar we moeten wezen. De release van het depot gaat vrij eenvoudig, de douaneformaliteiten zijn afgerond, alleen de Toyota moet tot leven worden gewekt met batterij kabels. Bij het Container verladen in Auckland hadden ze vergeten om de accu los te koppelen. Nu hebben we alleen nog een klein probleempje, we hebben nu twee auto's en slechts een van ons kan rijden - met één hand in het gips, kun je moeilijk autorijden. Maar we moeten onze huurauto in het midden van de stad afleveren- dus ik ga toch maar achter het stuur. We besluiten om naar de eerst volgende tramhalte te rijden, daar de Toyota in een Park and Ride te laten staan en met de huurauto naar de stad te rijden en weer terug met de tram ... alles een beetje ingewikkeld. Het gaat gelukkig allemaal goed, een beetje wankel en bezweet bereiken we de tramhalte en kunnen we ook voor het sluiten van het verhuurkantoor de auto terug brengen en nemen de tram terug naar de Toyota. Dan gaan we eindelijk weer op weg met onze camper richting de Nederlandse grens.
Zaterdag 23 mei, 2015
We zijn niet alleen onderweg, het is Pinksterweekend en veel Duitse en Nederlanders gaan een lang weekend naar de kust. Hopelijk vinden we een slaap plaats want om in de Toyota te slapen vinden we het te koud. Laatste nacht hadden we geluk en vonden een hotel met de laatste vrije kamer in Goes, direct op onze weg naar de kust waar we m’n neef Guido en zijn vriendin Mirte in Westkapelle willen ontmoeten. Ook in Westkapelle, op het meest westelijke punt van Holland hebben we geluk. In het vakantiewoningpark waar Mirte met haar familie al vele jaren de Pinksteren doorbrengen is er net een appartement vrij omdat iemand geannuleerd had. Er had nog iemand anders interesse maar daar had m’n neef Guido gauw een stokje voor gestoken. Ik ben helemaal blij weer aan de Nederlandse kust te zijn met z’n prachtige brede Noordzee stranden. We genieten van het weekend en trekken dan na 2 nachten en een gezellig kopje koffie met de familie van Mirte weer verder naar Katwijk, waar we in een pension direct aan de boulevard voor twee nachten inchecken.
Dinsdag 26 mei, 2015
We brengen de tijd door met strand wandelen en stoppen bij een van de vele strandtentjes waar we achter glas lekker beschut zitten - van de toch wel koude wind - en genieten van de zon en eten heerlijke Hollandse garnaaltjes (oh zo lekker). Ook hier komt weer een einde aan, de reis gaat verder, er wachten vele vrienden en familieleden op ons. We hebben best wel een strak programma als we even overal langs willen gaan… Ik heb 2 broers (beide in Weesp) en een zus (in Wolfheze), dan nog heel wat vriendinnen van de kleuter- en lagere school, diverse neven en nichten met kinderen. Ook bij Marcel en Sander uit Montfoort, een heel leuk stel die we in Australië hebben ontmoet en zoveel veel plezier mee hadden, willen we nog even voorbij.
2 nachten hebben we bij m’n zus Magda en m’n zwager Peter gelogeerd. Ze hadden een leuke verassing voor ons. We werden uitgenodigd voor een gezellig en heerlijk etentje met haar 3 kinderen (natuurlijk met aanhang erbij). De kleinkinderen bleven thuis met de oppas. Voor ons was dat geweldig omdat iedereen overdag werkt en we ze nu allemaal toch nog zagen op één avond. Peter, heeft een speech gehouden waar ik helemaal stil en verlegen van werd en dat mag wat heten. Ik werd behoorlijk in het zonnetje gezet.
Natuurlijk hebben we ook nog veel boodschappen gedaan in Nederland, bij de Sligro en Makro, lekkere dingen die wij niet kunnen kopen in Zwitserland en we willen het ook niet zonder doen - de arme Toyota heeft een zware vracht – er is ook geen plaats meer om in de Camper te slapen - maakt niet uit - het is toch een beetje te koud in de nacht!
Donderdag 4 juni, 2015
Vandaag is het dan zover, we gaan naar huis… Na het stempelen van de Carnet de Passage - het paspoort van onze Toyota aan de Zwitserse grens, we zijn officieel weer in Zwitserland.
We waren meer als 600 dagen onderweg, hebben heel veel gezien en beleefd en we zullen nog enige tijd nodig hebben om het beleefde goed te verwerken. Daarbij helpt ons zeker onze eigen website met de vele foto’s die we nu, zonder onder druk te staan voor de "deadline" kunnen doorbladeren.
Aan het einde van dit reisverslag nog een foto over thema "terug naar huis" - nog steeds is niet alles op zijn plaats. Ik woon nog steeds bij Hans en moet nog verhuizen, wat hopelijk ook gauw gaat gebeuren. Zit nog een beetje met m’n hand te knoeien en kan nog niet autorijden etc. Ook de Toyota die voor een lange tijd ons huis was, moet een beetje worden " opgevrolijkt" voordat die verkocht kan worden – nee, we vervelen ons nog niet…